چکیده:
تجرد وضعیتی است که برخی فرصتهای تعاملی و اجتماعی را بهدلیل فقدان همسر و زندگی مشترک از انسان سلب میکند و میتواند به احساس تنهایی و انزوای اجتماعی فرد دامن زند. تحقیق حاضر، دو موضوع را پیگیری میکند: دختران مجرد بالای 30 سال در شهر یزد از چه میزان انزوای اجتماعی رنج میبرند، و چه عواملی این انزوا را ایجاد و تشدید میکند. شیوه تحقیق از نوع پیمایشی است. جامعه آماری شامل 2613 نفر از کل دختران مجرد بالای 30 سال شهر یزد هستند که 139 نفر آنها با درنظرگرفتن همکارینکردن جمعیت نمونه، بهروش نمونهگیری گلولهبرفی، انتخاب و مطالعه شدند. نتایج حاکی از این بودهاست که میزان متوسط انزوای اجتماعی در بین جمعیت نمونه، 09/ 63 درصد است و این مقدار نشاندهنده درجه انزوای نسبتا زیاد در بین آنهاست. همچنین، از بین متغیرهای باقیمانده در الگوی رگرسیون، باورهای سنتی و نوع برداشت از خود درمجموع بیشترین تاثیر را بر میزان انزوای اجتماعی داشتهاند که بیشترین تاثیر، مربوط به متغیر برداشت از خود بودهاست. با واریانس ترکیب خطی متغیرهای مستقل، میتوان 8/ 29 درصد از واریانس میزان انزوای اجتماعی را توضیح داد.
خلاصه ماشینی:
"آلفای کرون باخ متغیرها متغیر ضریب آلفای کرونباخ سنجة مربوط انزوای اجتماعی 72/0 برداشت از خود 84/0 عرف 81/0 سنت 82/0 میزان اهمیت ازدواج 73/0 پیشینة پژوهش با مراجعه به سوابق مطالعات جامعهشناختی داخلی و خارجی، مشخص خواهد شد که درباب رابطة تجرد و انزوای اجتماعی جوانان، مطالعة مشخص و منسجمی، به قلم محققان ایرانی یا خارجی ارائه نشدهاست، اما پیرامون هر دو موضوع بررسی جامعهشناختی تجرد، انزوای اجتماعی و ویژگیها و آثار آن، محققان ایرانی و خارجی به زبانهای فارسی و لاتین تحقیقات وسیع و گاه پراکندهای در دو سطح فردی و اجتماعی صورت دادهاند: معمار و یزدخواستی (1394) پژوهشی با عنوان «تجارب زیستة دختران شاغل30 تا 49 سال از تجرد» را بهروش کیفی تدوین کردهاند.
نتایج آزمون پیرسون برای بررسی رابطه اهمیت ازدواج در بین دختران مجرد یزد و انزوای اجتماعی (رجوع شود به تصویر صفحه) همانگونه که در جدول ملاحظه میشود، ضریب همبستگی پیرسون برابر 172/0 و سطح معنیداری برابر 043/0 شدهاست.
پس، میتوان چنین برداشت کرد که طبق نظریة امر مقدس دورکیم (حسینی و همکاران، 1387: 161)، چون پدیدهای اجتماعی به نام تجرد، در سنین مشخصی و در فرهنگ عرفی جامعة یزد تابو محسوب میشود، ازدواج مقدس و تجرد نامقدس بهشمار میآید و فرد مجرد در همان محدودة سنی، فردی تابوشکن دیده میشود که، از عرف رایج در جامعة خود فاصله گرفتهاست و هدف سرزنش جامعه قرار خواهد گرفت که پیامد آن، انزوا و کنارهگیری از جامعه است."