چکیده:
مقصود از فلسفه حقوق بین الملل محیط زیست، نظرات کلی حاکم بر علم حقوق بطور اعم و حقوق بین
الملل محیط زیست بطور اخص می باشد. دو موضوع در فلسفه حقوق بین الملل محیط زیست دخیل است
که یکی مبنا و دیگر هدف حقوق است. فلسفه حقوق بین الملل محیط زیست به طور قابل ملاحظه ای با
حوزه کاری فلسفی در اخلاق زیست محیطی اشتراک و همپوشانی دارد. حقوق بین الملل محیط زیست با
ایجاد مکانیسم هایی برای همکاری بین المللی مستمر و دائمی میان دولت ها که بسیاری از آنها از دل
معاهدات بین المللی جوشیده، نشان داده است که چگونه می توان تخریب فرامرزی محیط زیست را که
صلح و امنیت بین المللی را تهدید می کند، تبدیل به فرصتی برای همگرایی بین المللی نماید. لازم به
ذکر است که بحث از فلسفه حقوق محیط زیست بسته به اینکه نگرش مادی یا الهی باشد، نتایج دو
گانه ای دارد. لذا هدف این مقاله آشنا کردن متخصصان محیط زیست با دیدگاه های مختلف فلسفه محیط
زیست در جهان امروز است.
خلاصه ماشینی:
٢. اصل همکاری: طبق ماده ٢٤ اعلامیه استکهلم که این موضوع مطرح شده است که چگونه کشورها باید مسئول زیست محیطی فرامرزی را مورد توجه قرار دهند؟ آن اعلامیه اظهار میدارد که حفاظت و بهبود محیط زیست ، باید بوسیله یک روح همکاری بین کشورهای کوچک و بزرگ و بر پایه مساوات ، انجام شود.
از طرف دیگر به دلیل اینکه اسباب زیانهای زیست محیطی شامل فعالیت های عادی نوع بشر مثل مصرف ، تولید مثل ، استفاده از ساختمانها، حمل و نقل ، تولیدات صنعتی و کشاورزی نیز میشود، تلاش حقوق بین الملل محیط زیست برای جلوگیری از خسارات زیست محیطی شدید باید بطور مستقیم و 1 غیرمستقیم روی رفتار هر فرد انسانی اثر بگذارد که این مورد وظیفه ای سنگین است .
ب ) فلسفه حقوق بین الملل محیط زیست عبارت خواهد بود از " نگاه کلی حاکم بر چرایی بایدها و نبایدهای متوجه اعضای حقیقی و حقوقی جامعه در خصوص رعایت مقررات مربوط به مجموعه به هم پیوسته از عوامل بیرونی 2 که رشد و حیات موجودات زنده انسانی و جانوری و گیاهی متاثر از آن است ".
قسمت دوم : دیدگاه های موجود در فلسفه حقوق بین الملل محیط زیست نحوه برخورد و دیدگاهی که نسبت به طبیعت و محیط زیست وجود دارد، ناشی از نوع تفکر انسانها در خصوص مبانی فلسفی میباشد.
از دید این رویکرد اختلاف و تقابلی جدی بین حفاظت از محیط زیست و حقوق بشر وجود ندارد، چراکه انسان هم جزیی از اکوسیستم است و حق بهره مندی از منابع طبیعی را تا حدی دارد که باعث خسارات جبران ناپذیر نگردد، ضمن آنکه متعهد است حقوق دیگر گونه ها زیستی و غیرزیستی حفظ گردد.