چکیده:
امروزه موضوع آبهای فرامرزی در برخی مناطق به چالشی برای روابط کشورها تبدیل شده و به امنیت ملی آنها پیوند خورده است. یکی از این مناطق، منطقه جنوب آسیاست. پاکستان ازجمله کشورهای این منطقه است که آبهای مشترک خود با هند در رودخانه سند را به امنیت ملی خود پیونده داده و این، موجب امنیتیسازی این آبها شده است. این نوشتار در نظر دارد تا با استفاده از نظریه امنیتیسازی، به بررسی اقدامات و فعالیتهای پاکستان در راستای تهدید قلمدادکردن فعالیتهای آبی هند و امنیتیسازی آبهای مشترک با این کشور در رودخانه سند بپردازد.
یافته های مقاله نشان میدهد که کنشگران پاکستان با استفاده از ساختارهای زبانی از جمله قالببندی و کاربرد استعاره، به امنیتی سازی آبهای رودخانهای مشترک خود با هند پرداخته اند.
Today, non-traditional security threats, including water scarcity and flood are one of the most important issues that have caused concern in different parts of the world. However, it is not just the physical dimension of the water which worries the countries, but the political aspect of water also posing a threat to different regions of the world so that today countries link water challenges to their national security. One of those areas facing threats on trans-boundary waters is South Asia. Pakistan is one of the countries in South Asia which has linked its shared waters with India to its national security and securitized Indian water activities on the Indus river. Therefore, this paper intends to examine Pakistan’s activities on the securitization of India’s water activities on the Indus River through theory of securitization. The findings of this study show that Pakistani actors have used linguistic structures, including framing and metaphor, to securitize their shared river waters with India.
خلاصه ماشینی:
در اين ميان پاکستان به عنوان کشور پايين دست رودخانه با اعتراض به فعاليت هاي آبي هند بيش از سايرين آب را با امنيت ملي خود پيوند داده است .
اينکه چگونه پاکستان فعاليت هاي آبي هند را تهديدي براي کشور پاکستان در نظر گرفته و درنتيجه آب را امنيتيسازي کرده سؤالي است که ما در اين پژوهش به آن خواهيم پرداخت .
اين اثر به صورت توصيفي و بدون بهره از مفاهيم نظري، با استفاده از گفتمان هايي که با امنيت مرتبط بوده ، به سياست آبي پاکستان پرداخته است که تفاوت عمده پژوهش حاضر با اثر بيشت ، علاوه بر اتکاي آن بر مباني نظري، اين است که نحوه چگونگي امنيتيسازي آب هاي رودخانه سند را با استفاده از رويه هاي زباني از جمله قالب بندي و استعاره توضيح ميدهد.
براي مثال گروه آب سازمان ملل در يک تحليل امنيت آبي را اين گونه تعريف کرده است : «امنيت آبي ظرفيت يک جمعيت براي حفاظت از دسترسي پايدار به مقادير کافي آب با کيفيت درخور قبول براي حفظ معيشت ، رفاه بشر و توسعه اجتماعي- اقتصادي، ظرفيت آن براي تضمين حفاظت در مقابل آلودگيهاي ناشي از آب و آلودگيهاي مربوط به آب و بلاياي مرتبط با آب و براي محافظت از اکوسيستم ها در يک جو صلح و ثبات سياسي است » (-UN ٢٠١٣ ,Water Task Force on Water Security).
Pak Alumni Worldwide 150 فصلنامه مطالعات راهبردي، شماره ٨٥ پاييز ٩٨ هرگونه تغيير در آب هاي کشمير در جهت منافع هند، تهديدي براي امنيت ملي پاکستان محسوب ميشود و اين يکي از عواملي است که ادراک تهديد اين کشور را در خصوص هند در حوزه آبي شکل ميدهد.
بنابراين ، اين کشور توانسته است فعاليت هاي آبي هند بر روي رودخانه سند را با موفقيت امنيتيسازي کند.