چکیده:
هدف: هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و واقعیت درمانی بر رفتارهای خودمراقبتی در بیماران زن مبتلا به سرطان پستان بود. روش پژوهش: طرح پژوهش حاضر، شبه آزمایشی سه گروهی از نوع پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل و همراه با پیگیری بود. جامعه پژوهشی حاضر بیماران زن مبتلا به سرطان پستان 25 تا 45 ساله مراجعهکننده به بخش انکولوژی بیمارستان امام حسین شهر تهران در ششماهه دوم سال 1398 بودند. در این تحقیق از سه گروه آزمایشی استفادهشده است، تعداد افراد هر گروه 20 نفر بود. روش اجرا بدینصورت بود که گروه آزمایشی اول، پروتکل درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد و گروه آزمایشی دوم مداخله واقعیت درمانی،طی هشت جلسه 90 دقیقهای مداخله صورت گرفت. اما گروه کنترل هیچگونه مداخلهای دریافت نکردند. برای تحلیل دادهها از تحلیل واریانس آمیخته استفاده شد. یافتههای پژوهش: درنهایت و در بررسی میزان تأثیرگذاری رویکردهای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و واقعیت درمانی مشخص شد که بین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و واقعیت درمانی بر رفتارهای خودمراقبتی در بیماران زن مبتلا به سرطان پستان تفاوت وجود دارد.بهعبارتیدیگر واقعیت درمانی به نسبت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، تأثیر بیشتری برافزایش رفتارهای خودمراقبتی در بیماران زن مبتلا به سرطان پستان دارد. نتیجه: با توجه به تأثیر رویکرد واقعیت درمانی برافزایش رفتارهای خودمراقبتی در بیماران زن مبتلا به سرطان پستان، لزوم توجه و بهکارگیری بیشتر این رویکرد و درنتیجه افزایش احتمال خودمراقبتی در بیماران بیشازپیش احساس میشود.
Aim: The aim of this study was to compare the effectiveness of acceptance, commitment and reality therapy based on self-care behaviors in female patients with breast cancer.
Methods: The design of the present study was a quasi-experimental group of three groups of pre-test-post-test with control group and with follow-up. The present study population was female patients with breast cancer aged 25 to 45 years who referred to the oncology ward of Imam Hossein Hospital in Tehran in the second half of 1398. In this study, three experimental groups were used, the number of people in each group was 20. The method was as follows: the first experimental group, the treatment protocol based on acceptance and commitment, and the second experimental group, the reality therapy intervention, were performed in eight sessions of 90 minutes. But the control group did not receive any intervention. Mixed analysis of variance was used to analyze the data.
Results: Finally, in examining the effectiveness of acceptance, commitment and reality therapy approaches, it was found that there is a difference between the effectiveness of acceptance and commitment therapy and reality therapy on self-care behaviors in female patients with breast cancer. In other words, reality therapy has a greater effect on increasing self-care behaviors in female patients with breast cancer than acceptance and commitment therapy.
Conclusion: Considering the effect of reality therapy approach on increasing self-care behaviors in female patients with breast cancer, the need for more attention and application of this approach and thus increasing the likelihood of self-care in patients is felt more than before.
خلاصه ماشینی:
هدف: هدف پژوهش حاضر، مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و واقعيت درماني بر رفتارهاي خودمراقبتي در بيماران زن مبتلا به سرطان پستان بود.
براي نمونه ، هندريک ، فاولر و رابرتسون )١٦•٢( در پژوهش خود نشان دادند که واقعيت درماني بر پيروي از درمان بيماران زن مبتلا به سرطان پستان تأثير معناداري دارد و باعث افزايش رفتارهاي خودمراقبتي در اين بيماران نيز ميشود.
بر اين اساس هدف پژوهش حاضر، مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد )ACT( و واقعيت درماني بر اساس رويه WDEP بر رفتارهاي خودمراقبتي در بيماران زن مبتلا به سرطان پستان ميباشد.
به عبارتي بين اثربخشي واقعيت درماني )WDEP( و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد )ACT( بر رفتارهاي خودمراقبتي در بيماران زن مبتلا به سرطان پستان تفاوت وجود دارد.
بحث و نتيجه گيري همانطور که مشخد شد، هدف پژوهش حاضر، مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد )ACT( و واقعيت درماني )WDEP( بر رفتارهاي خودمراقبتي در بيماران زن مبتلا به سرطان پستان بود.
درنهايت مشخد شد که بين اثربخشي واقعيت درماني )WDEP( و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد )ACT( بر رفتارهاي خودمراقبتي در بيماران زن مبتلا به سرطان پستان تفاوت وجود دارد.
به عبارتيديگر، واقعيت درماني )WDEP( به نسبت درمان مبتني بر پذيرش و تعهد )ACT( بر رفتارهاي خودمراقبتي در بيماران زن مبتلا به سرطان پستان تأثير بيشتري دارد.
به عبارتيديگر، واقعيت درماني )WDEP( به نسبت درمان مبتني بر پذيرش و تعهد )ACT( بر رفتارهاي خودمراقبتي در بيماران زن مبتلا به سرطان پستان تأثير بيشتري دارد.