چکیده:
هدف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی آموزش فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد برسبکهای فرزندپروری مادران کودکان کمتوانذهنی بود. روش: روش پژوهش شبهآزمایشی با طرح دو گروهی ناهمسان با پیشآزمون -پسآزمون بود. جامعه آماری کلیه مادران دارای فرزند کمتوانذهنی محصل (سال تحصیلی 98 -1397) در مقطع ابتدایی شهر بجنورد بود. با نمونهگیری در دسترس 24 نفر انتخاب و به طور غیرتصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (12 نفره) گمارده شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه سبکهای فرزندپروری بامریند استفاده شد. برای گروه آزمایش برنامهی آموزش فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد به صورت هفتگی در 8 جلسهی90 دقیقهای اجرا و دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تکمتغیره مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت. یافتهها: یافتهها نشان داد که آموزش فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد منجر به افزایش سبک فرزندپروری مقتدرانه و کاهش سبک فرزندپروری سهلگیرانه شده (p≤0/01) و بر سبک فرزندپروری مستبدانه مادران گروه آزمایش تاثیر معنیداری نداشته است (p≥0/05). نتیجهگیری: برنامهی آموزش فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد میتواند باعث بهبود سبکهای فرزند پروری مادران کودکان کمتوان ذهنی شود.
Aim: This study aimed to determine the effectiveness of acceptance and commitment-based parenting training on parenting styles of mothers with mentally retarded children. Methods: This was a quasi-experimental non-equivalent pretest-posttest control group study. The study population consisted of all the mothers of mentally retarded children attending exceptional elementary school in Bojnord between 2018 and 2019. Twenty-four volunteer mothers were selected and divided into experimental and control groups. The experimental group received acceptance and commitment-based parenting training, and the control group did not receive any training. The Baumrind Parenting Styles Questionnaire was used in this study. The data were analyzed by multivariate and univariate analysis of covariance. Findings: results showed that acceptance and commitment based parenting training increased authoritative parenting style and decreased permissive parenting style (p≤0/01). Moreover, acceptance and commitment-based parenting training did not have significant effect on authoritarian parenting style (p≥0/05). Conclusion: Acceptance and commitment-based parenting training can improve parenting styles of mothers with mentally retarded children.
خلاصه ماشینی:
يافته ها: يافته ها نشان داد که آموزش فرزندپروري مبتني بر پذيرش و تعهد منجر به افزايش سبک فرزندپروري مقتدرانه و کاهش سبک فرزندپروري سهل گيرانه شده )٠٠١≥p( و بر سبک فرزندپروري مستبدانه مادران گروه آزمايش تأثير معنيداري نداشته است )٠٠٥≤p(.
واژههاي کليدي: فرزندپروري مبتني بر پذيرش و تعهد، سبک هاي فرزندپروري، مادران کودکان کم توانذهني مقدمه تأثير والدين بر زندگي کودک قابل توجه و پايدار است )ليپس ١و همکاران، ١٢•٢(، آنها نقش مهمي در ارتقاء رشد جسمي، شناختي و اجتماعي احساسي کودک دارند / )آگاروال و الکس ٢، ١٧•٢؛ لمبورن ٣ و همکاران، ١٩٩١(.
بديهي است وجود اين رفتارها در کودکان، والدينشان را تحت تأثير قرارداده و آنها نيز با توجه به نوع نگرشي که نسبت به اين کودکان دارند، سبک هاي فرزندپروري خاصي را در پيش بگيرند )شجاعي و همکاران، ١٣٩٥(.
لذا محقق در پژوهش حاضر بر آن است تا اثربخشي آموزش فرزندپروري مبتني بر ACT را بر بهبود سبک هاي فرزندپروري مادران کودکان کم توان ذهني بررسي نمايد.
بحث و نتيجه گيري پژوهش حاضر به منظ ور بررسي اثربخشي آموزش فرزندپروري مبتني بر پذيرش و تعهد برسبک هاي فرزندپروري مادران کودکان کم توان ذهني انجام شد.
نتايج اين پژوهش نشان داد آموزش فرزندپروري مبتني بر پذيرش و تعهد بر بهبود سبک هاي فرزندپروري مادران کم توان ذهني تأثير مثبت داشته است .
اثربخشي آموزش تحليل رفتار متقابل بر سبک هاي فرزندپروري مادران .
Child behavior problems and parental wellbeing in families of children with autism: The mediating role of mindfulness and acceptance.