چکیده:
تقریبا 7 درصد کل کودکان در ایالات متحده با وزن کم (LBW) 1یا با وزن کمتر از 0052 گرم به دنیا میآیند (مرکز ملی آمار سلامت2،3991). در سالهای اخیر شانس زنده ماندن شیرخواران دارای وزن کم در بسیاری کشورها افزایش یافته است (گادبل3و همکاران،7991).باوجود این،افزایش شانس زنده ماندن شیرخواران نارس،که برخی از آنها با تأخیر رشدی مواجه خواهند شد،به معنای آن است که در این کشورها برای افزایش احتمال رسیدن این شیرخواران به مراحل بهنجار رشد4به کودکان نیازمند خدمات ویژه(نظیر راهبردهای مداخلهی زودهنگام5)، افزوده خواهد شد.کودکان کودکان دارای وزن کم، به ویژه کودکان دارای وزن بسیار کم یعنی با وزن کمتر از 0051 گرم در معرض خطر بالای مشکلات پزشکی نظیر خونریزی درون بطنی و درنتیجه آسیب اعصاب حسی قرار دارند(بلیر و ریمی،67991). بهطور کلی شیرخواران دارای وزن کم ممکن است نسبت به شیرخواران دارای وزن بهنجار،ناتواناییهای مرتبط با سلامت،رشد عصبی،روانشناختی و هوشی بسیار بیشتری را نشان دهند. در چند دههی گذشته،هم زمان با افزایش تعداد کودکان کوچکتر که در نتیجه پیشرفتهای فناوری ادامه حیات یافتهاند،نیاز به رسیدگی کردن به این مجموعه از مشکلات پزشکی زیادتر شده است.با وجود آنکه پیشینه پژوهشی زیادی در زمینهی مشکلات پزشکی کودکان نارس وجود دارد به مسائل روان- شناختی توجه کمتری شده است.با این حال پژوهشها نشان دادهاند که برخی مشکلات روانشناختی با نارسی مرتبط است(چاپیسکی و ایوانکویچ7،7991). درحالیکه غالبا وجود مسائل پزشکی در کودکان روی میدهد ممکن است سالها بهطور آشکاری دیده نشود. برخی از این مسائل ممکن است تا زمانی که کودک شروع به مدرسه رفتن در سنین 5 یا 6 سالگی کند، شناسایی نشده باشند چون در این هنگام است که تقاضای جدیتر از کودکان خواسته میشود (لئونارد و پیکاچ97991).به ویژه،غالبا تا سن مدرسه، ناتواناییهای ویژه یادگیری شناسایی نمیشوند.برطبق نظر بارسکی و سیگل01(2991)،بسیاری از کودکانی که زندگی را با وزن بسیار کم شروع کردهاند،هنگام آغاز مدرسه رفتن دچار مشکلاتی خواهند شد.درنتیجه، حمایت از پیشرفت رشدی بازماندگان کودکان دارای وزن کم یکی از اهداف اولیه علوم رشد11شده است.
خلاصه ماشینی:
"باوجود این،افزایش شانس زنده ماندن شیرخواران نارس،که برخی از آنها با تأخیر رشدی مواجه خواهند شد،به معنای آن است که در این کشورها برای افزایش احتمال رسیدن این شیرخواران به مراحل بهنجار رشد4به کودکان نیازمند خدمات ویژه(نظیر راهبردهای مداخلهی زودهنگام5)، افزوده خواهد شد.
چندین بررسی به این نتیجه دست یافتهاند که خونریزی درون بطنی عامل خطرسازی برای تأخیرهای زبانی است(سینگر61و همکاران،1002)به گفتهی این پژوهشگران به ویژه آسیب بطن چپ مغزی ممکن است مسئول تأخیر مشاهده شده در زبان بیانی شیرخواران دارای وزن بسیار کم در 1 تا 2 سالگی باشد.
در پژوهشی که توسط مک کارتن13و همکارانش(6991)انجام شد، برنامهی رشد و بهداشت شیرخوار (IHDP) 23به عنوان یک کارآزمایی بالینی تصادفی چندمکانی برای ارزیابی اثربخشی مداخلهی آموزشی مرکز محور33،خدمات حمایت از خانوادهی مبتنی بر خانه43و پیگیری مربوط به مسائل پزشکی کودکان در کاهش مشکلات شناختی، رفتاری و بهداشتی در میان شیرخواران دارای وزن کم در 3 سال نخست زندگی طراحی شد.
برنامههای بیمارستان محور نه تنها برای اطمینان یافتن از ادامهی زنده ماندن کودکان نارس دارای وزن کم و بسیار کم،بلکه به منظور سرعت بخشیدن به رشد آنها،این کودکان نیازمند مراقبت صرفا در محیطهای تخصصی پزشکی-فنی بخش مراقبتهای ویژه نوزادان34 (NICU) و مهد مراقبتهای ویژهی نوزادان44 هستند.
نتایج حاصل از این بررسی برای بیشتر افراد مثبت و همراه با تأثیرات مداخلهی روی رشد ذهنی و تعامل مادر-کودک میباشد و در مقایسه با کودکان نارس دارای وزن کم که بهطور تصادفی در گروه کنترل گمارده شده بودند،به دست آمدند."