چکیده:
افراد نابینا-ناشنوا دارای آسیب مهمی در حواس بینایی و شنوایی خود هستند.بعضی از آنها کاملا نابینا- ناشنوا هستند درحالیکه سایرین باقی ماندهای از یک یا هردو حس دارند.افراد نابینا-ناشنوا دچار چالش بزرگی به ویژه در یادگیری برقراری ارتباط،دسترسی به اطلاعات و درک جهان اطراف خود هستند.آنها ممکن است از روشهای مختلف برقراری ارتباط در طول زندگی خود استفاده کنند یا به کاربرد آنها تشویق شوند. برای ارتباط مؤثر هردو ارتباط دریافتی و بیانی باید روی دهد.ارتباط دریافتی روند دریافت و درک پیام از شخص دیگر است و ارتباط بیانی،پیام به شخص دیگر است.وقتی که ارتباط با کودک نابینا-ناشنوا برقرار میشود ممکن است یک نوع ارتباط برای بیان و نوع متفاوتی برای دریافت وجود داشته باشد.انتخاب یکی از انواع ارتباط برای استفاده به مهارتهای اجتماعی، فیزیکی،ادراکی و شناختی کودک بستگی دارد. مقاله حاضر یک منبع اطلاعاتی برای مربیان و والدین کودکان نابینا ناشنواست تا با موضوع ارتباط و شیوههای ارتباطی این گروه از کودکان آشنا شوند.
خلاصه ماشینی:
"انتخاب یکی از انواع ارتباط برای استفاده به مهارتهای اجتماعی، فیزیکی،ادراکی و شناختی کودک بستگی دارد کودکان عادی و کودکان دارای ناتوانیها معمولا انواع متفاوتی از ارتباط دریافتی را درک میکنند پیش از اینکه قادر باشند تا این انواع را برای بیان استفاده کنند.
کودکان نابینا- ناشنوا ممکن است از یک شکل برای ارتباط بیانی(ایما و اشاره،حرکت بدن و غیره)و نوع متفاوتی را برای ارتباط دریافتی(اشیاء،تصاویر و غیره)استفاده کنند.
4. بازشناسی و استفاده از زبان/ارتباط دریافتی برای آموزش زبان/ارتباط بیانی کودک پیش از اینکه استفادهی بیان علائم به او آموزش داده شود باید درک معنی تعدادی از علائم را نشان دهد.
سوم نشانههای بساوایی به کودک کمک میکنند تا بداند او فرصتی برای استفاده از ارتباط بیانی دارد و به ویژه اینکه نشانههای بساوایی مانند سایر نشانههای دریافتی ممکن است برای نشان دادن موارد زیر استفاده شوند: 1.
پرداختن به رفتارهای چالشانگیز (به تصویر صفحه مراجعه شود) کودکانی که شیوهای رسمی ندارند تا به دیگران اجازه دهند منظور آنها را درک کنند اغلب از رفتار به عنوان شکلی از ارتباط بیانی استفاده میکنند.
بنابراین،لمس کردن در مقایسه با آواسازی یا استفاده از حرکات بدن ممکن است شکل عمدیتری از ارتباط باشد شماری از رفتارها وجود دارد که میتوان آنها را تحت این نوع آورد: لمس کردن یا ضربه زدن به افراد لمس کردن شیء دستکاری شیء مثل به صدا درآوردن فنجانی برای «نوشیدن» بازی کردن با دست شخصی لمس کردن شخصی و شیء استفاده از لامسه برای برقراری ارتباط بیانی هنوز هم یکی از مراحل اولیهی گسترش ارتباط است."